روش‌های تشخیص طبی پای پرانتزی
پزشکان متخصص در این زمینه تجربه بسیاری دارند. بنابراین در همان ابتدا می‌توانند متوجه پرانتزی بودن پای یک کودک یا شخص بزرگسال بشوند. اما علاوه بر آن پزشک برای شروع روند درمان پای پرانتزی کودکان از متدهای تشخیصی زیر نیز استفاده می‌کند.
- بررسی علائم پای پرانتزی نظیر پنجه کبوتری، درد، مشکل در دویدن یا راه رفتن.
- بررسی وجود بیماری‌هایی چون راشیتیسم، بلانت و سایر مواردی که ریسک پرانتزی شدن پا را افزایش می‌دهند. ممکن است برای تشخیص بیماری‌ها آزمایش‌هایی چون تست خون تجویز شود.
- بررسی زمینه ژنتیکی و سابقه پرانتزی بودن پاها در خانواده.
- عکسبرداری.
نحوه تشخیص پای پرانتزی در کودکان به چه صورت است؟
برای تشخیص پای پرانتزی در کودکان روش های مختلفی وجود دارد. یکی از متداول ترین راه های تشخیص این عارضه مشاهده فاصله بین پاهای کودک است. از کودک خواسته می شود که پاهای خود را جفت کند و اگر بین زانو های آن فاصله ای غیر عادی وجود داشته باشد، پزشک تشخیص پای پرانتزی را می دهد.
روش دیگر استفاده از اشعه ایکس است. اشعه ایکس در تشخیص محل ناهنجاری و در تعیین و تشخیص زوایای پای پرانتزی نیز کمک می کند. انجام معاینات دوره ای برای تشخیص پای پرانتزی در کودکان بسیار کاربردی است زیرا در این دوره حالت پای کودک با روند آهسته ای تغییر می کند. پزشک می تواند با دنبال کردن این تغییرات به تشخیص برسد.
گاهی ممکن است پای پرانتزی به دلیل کمبود ویتامین D یا کلسیم در بدن کودک باشد. با انجام معاینات و آزمایشات می توان به این تشخیص رسید و اگر بیماری به دلیل کمبود ویتامین D باشد، پزشک مصرف مکمل ها را برای کودک تجویز می کند. از جمله روش های دیگر تشخیص پای پرانتزی در کودک MRI و CT اسکن می باشند.
شایع ترین علت پای پرانتزی در کودکان
- ۲۰ بازديد
- ۰ ۰
- ۱ نظر
آموزش زبان انگلیسی به کودکان به زبان ساده
تا دهه ۱۹۹۰، بسیاری از والدین آمریکایی به دلیل ترس از سردرگمی و گیج شدن کودک، از آموزش زبان دوم خودداری می کردند.
در حقیقت حدود سال ۱۹۹۹، محققان مقالاتی را منتشر کردند که ادعا می کردند آموزش زبان دوم به کودک قبل از تسلط به زبان اول، می تواند منجر به عدم تسلط کافی شود. یعنی کودک به هر دو زبان مهارت کاملی ندارد. افرادی که از این مکتب فکری پیروی می کنند معتقدند که کودکان تا سن تقریباً ۱۱ تا ۱۳ سالگی نباید زبان دومی یاد بگیرند.
با این حال، بیشتر تحقیقات فعلی نشان می دهد که این ترس بی اساس است و شواهد نشان می دهد که اگر بعد از ۱۰ سالگی شروع به یادگیری زبان دوم کنیم، ممکن است هیچگاه نتوانیم کاملاً دو زبانه بشویم. پس بهتر است که فرزند خود را در سنین کم به کلاس های زبان بفرستید.